Adamın biri, bir yolun kenarına dikenler ekti. Dikenler büyüyüp gelişince yoldan geçenleri rahatsız etmeye başladı. Gelip geçenler:
“Bu dikenleri sök, insanları rahatsız etmesinler” demeye başladılar.
Adam bu sözleri duyuyor, ama hiç oralı olmuyordu,
Bir gün, veli bir zat ona:
“Bu dikenleri muhakkak sökmelisin” dedi.
Adam itiraz etmedi.
“Tamam” dedi, “bir gün muhakkak sökerim.”
Adam yarın sökerim, yarın sökerim derken günler geçiyor, dikenler de büyüyüp kuvvetleniyordu.
Veli zat, adama bir gün yine:
“Ey vaadinde durmayan adam “ diye seslendi.” Sök şu dikenleri artık. Bu işi sürüncemede bırakma.”
Adam:
“Babacığım, bir hayli gün var” diye karşılık verdi.
“Merak etme; bugün olmazsa yarın, bir gün mutlaka bu işi yapacağım.”
Veli zat, bunun üzerine şu sözler söyledi:
“Sen, hep yarın diye bu işi erteliyorsun. Fakat şunu bil ki, her geçen gün o dikenler büyüyüp güçleniyor, dikenleri sökecek olan sen ise güç kuvvet kaybediyorsun. Dikenler gün geçtikçe gençleşiyor, sen ise ihtiyarlıyorsun.
(Bu hikayedeki dikenler insandaki kötü huy ve alışkanlıkları temsil eder.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder